(Opracowanie za: Federacja Towarzystw Psychoanalitycznych.) Powszechnie uznaje się, że terapia farmakologiczna i terapia poznawczo-behawioralna (CBT) są terapiami skutecznymi i opartymi na dowodach naukowych. Niemniej, Shedler (2010) – dokonując przeglądu wyników meta-analiz – dowodził, że terapie wywodzące się z psychoanalizy są tak samo skuteczne.
Niezwykle cennym uzupełnieniem pracy Shedlera jest meta-analiza Steinerta i współpracowników (2017). Badacze ci chcieli sprawdzić, czy terapia psychodynamiczna jest równie skuteczna, co farmakoterapia i CBT. W tym celu dokonali przeglądu dostępnej literatury empirycznej i zidentyfikowali 23 badania, które:
(a) były realizowane w modelu RCT (tj. randomizowane kontrolowane badanie kliniczne, uznawane za metodologiczny złoty standard badań nad skutecznością psychoterapii),
(b) dotyczyły leczenia osób dorosłych z dobrze zdefiniowaną diagnozą,
(c) obejmowały bezpośrednie porównanie skuteczności psychoterapii psychodynamicznej z CBT lub farmakoterapią oraz
(d) uwzględniały psychometrycznie adekwatne miary, skoncentrowane na objawach (tj. pozwalające na pomiar poprawy objawowej).
Wyniki meta-analizy wskazują na kliniczną równoważność (w zakresie skuteczności poprawy objawowej) krótkoterminowej terapii psychodynamicznej oraz terapii o ustalonej skuteczności (tj. farmakoterapii i CBT).
Literatura:
Shedler, J. (2010). The efficacy of psychodynamic psychotherapy. American Psychologist, 65(2), 98.
Steinert, C., Munder, T., Rabung, S., Hoyer, J., Leichsenring, F. (2017). Psychodynamic therapy: as efficacious as other empirically supported treatments? A meta-analysis testing equivalence of outcomes. American Journal of Psychiatry, 174(10), 943-953.